سرویس خارجی-
ژنرال صرب، پس از حدود 30 سال، به مشارکت و فرماندهی در کشتار مسلمانان بوسنی و هرزگوین اعتراف کرد!
کشتار مسلمانان بیدفاع سربرنیتسا پس از گذشت حدود 30 سال، هنوز به عنوان زخم التیام نایافته مردم بوسنی و هرزگوین است. این حادثه که در تاریخ به عنوان فجیعترین فاجعه انسانی در اروپا پس از جنگ جهانی دوم ثبت شده است، سندی دیگر بر مظلومیت مسلمانان اروپاست. صربها در 11 ژوئیه سال ۱۹۹۵ (20 تیر 1374) پس از هفتهها محاصره شهر سربرنیتسا، وارد منطقه امنِ سازمان ملل متحد شدند، بیش از ۸هزار مرد و پسرِ نونهالِ مسلمان را که جلوی چشم صلحبانان هلندی که بیشترین افراد صلحبانان بینالمللی (سازمان ملل متحد) حاضر در آن منطقه را تشکیل میدادند از مادرانشان جدا کردند با اتوبوس از محدوده تحت حفاظت سازمان ملل خارج کردند و در 10 روز همه آنان را کشتند.
حالا یک ژنرال صرب بوسنی که توسط دادگاه جنایات جنگی در لاهه به دلیل کشتار سربرنیتسا در سال ۱۹۹۵ زندانی شده، اعتراف کرد که به نسلکُشی کمک کرده و از آن حمایت کرده است. «رادیسلاو کرستیچ» که فرماندهی یک بخش از ارتش صرب چتنیک در جریان محاصره سربرنیتسا را برعهده داشت، در کشتار ۸۵۰۰ مرد و پسر مسلمان در این شهر بوسنی مشارکت داشت. او اعتراف کرده که در این کشتار نقش داشته است. با این حال انجمنهای مادران و قربانیان سربرنیتسا کرستیچ را متهم میکنند که این اعترافِ او در واقع ترفندی برای آزادی زودهنگام است.
آنطور که روزنامه انگلیسی گاردین نوشته است، این گروهها در بیانیهای مشترک گفتند: «این نوع رفتار ادامه رویه از قبل تثبیتشده جنایتکاران جنگی است که تلاش میکنند به هر طریق ممکن آزاد شوند.» انجمنهای مادران و قربانیان سربرنیتسا، نامه کرستیچ و اعتراقف او را «دروغ» خواندند. آنها در بیانیهای با دعوت از محکومان گفتند: «اجازه دهید درباره گورها، در مورد ناپدیدشدگان، در مورد برنامههایی که در سال 1998 انجام دادند و اجساد را پنهان کردند و گورهای دستهجمعی را جابهجا کردند، بگوید.» کرستیچ اولین متهمی بود که در سال ۲۰۰۱ توسط دادگاه کیفری بینالمللی یوگسلاوی سابق به نسلکُشی محکوم شد و به ۴۶ سال زندان محکوم شد. به نظر میرسد این جنایتکار جنگی قصد دارد با این اعتراف ۲۶ سال پس از اولین بازداشت، به آزادی برسد!
گفتنی است، صربها پس از نسلکُشی، اجساد را در گورهای دستهجمعی در چندین منطقه ریختند و آن مناطق را با بولدوزر صاف کردند تا رد جنایت خود را از میان ببرند. البته این پنهانکاری دوامی نداشت، چرا که دانشمندان بوسنی و دیگر نقاط جهان در پروژهای استخوانها قربانیان را یافتند و توانستند با آزمایش دیانای آنها را با اسامی مفقودان مطابقت دهند. اما این پرسش در اذهان مانده است، که چه شد صلحبانانِ هلندی سازمان ملل هیچ نکردند؟
منبع