تلسکوپ جیمز وب مرگ کهکشانی دوردست به‌وسیله سیاه‌چاله‌اش را تایید کرد

گازها با چنان سرعت بالایی از سیاه‌چاله خارج می‌شوند که می‌توانند بر گرانش کهکشان غلبه کنند و درنتیجه برای همیشه از آن بگریزند. بسیاری از کهکشان‌های میزبان سیاه‌چاله‌های برافزایشی، بادهای سریعی از گاز دارند که از آن‌ها جاری می‌شود؛ اما در حالت عادی این بادها جرم اندکی دارند. تلسکوپ جیمز وب مؤلفه‌ی جدیدی را در بادهای کهکشان پابلو کشف کرده است که سایر تلسکوپ‌ها در اطراف کهکشان‌های فعال دیگر نادیده گرفته بودند.

مؤلفه‌ی گازی چگال یادشده، سردتر و چگال‌تر است؛ درنتیجه نور اندکی را منتشر می‌کند و به همین دلیل تلسکوپ‌های دیگر نمی‌توانند آن را ببینند. جیمز وب با حساسیت بی‌نظیرش توانست نور کهکشان‌های پس‌زمینه را مسدود و این جریان گازی متراکم را کشف کند.

براساس یافته‌ها، جرم جریان گازی کهکشان پابلو بیشتر از گاز لازم برای تشکیل ستاره‌های جدید است. این یافته کافی است تا ثابت کند سیاه‌چاله کلان‌جرم پابلو در حال نابودی فرآیند ستاره‌زایی در این کهکشان آغازین و دوردست است. به گفته‌ی دیوجینو:

ما مجرم را پیدا کردیم. این سیاه‌چاله کهکشانش را به قتل می‌رساند و با قطع منبع غذایی لازم برای تولد ستاره‌های جدید، آن را خاموش می‌کند.

با اینکه رصدهای جیمز وب، مدل‌های پیشین تکامل کهکشانی و نقش سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم در خاموش‌شدن تولد ستاره‌ها را تأیید کردند، شگفتی‌های دیگری را نیز به دنبال داشت. در گذشته، مدل‌های نظری پیش‌بینی می‌کردند که پایان تولد ستاره‌ها می‌تواند اثری آشفته و بی‌نظم بر کهکشان‌ها داشته باشد و شکل آن‌ها را نابود کند. این حقیقت که به نظر می‌رسد ستاره‌ها در کهکشان پابلو هنوز به شیوه‌ای منظم در حال حرکت هستند نشان می‌دهد که این یافته همیشه صدق نمی‌کند.

پژوهشگرها به دنبال رصدهای جیمز وب از کهکشان پابلو می‌خواهند رصدها را با آرایه‌ی بزرگ میلی‌متری/زیرمیلی‌متری آتاکاما (ALMA) ادامه دهند که شامل ۶۶ تلسکوپ رادیویی مستقل در شمال شیلی است. این رصدها می‌توانند نشان دهند که آیا چیزی از گاز چگال و سرد در کهکشان پابلو باقی مانده است یا خیر. ستاره‌شناس‌ها همچنین می‌خواهند تأثیر سیاه‌چاله‌ی کلان‌جرم این کهکشان بر محیط‌های اطراف را آشکار کنند. مایولینو نتیجه می‌گیرد:

می‌دانستیم سیاه‌چاله‌ها تأثیر زیادی بر کهکشان‌ها دارند و شاید توقف شکل‌گیری ستاره‌ها توسط سیاه‌چاله‌ها پدیده‌ای رایج باشد، اما تا زمان جیمز وب قادر به تأیید این مسئله نبودیم. این یافته نشان می‌دهد جیمز وب جهشی بزرگ در جهت توانایی بررسی جهان آغازین و چگونگی تکامل آن است.