بررسی گلکسی A25

تفاوت عمده‌ی دیگری که در بخش طراحی گلکسی A25 با مدل‌های میان‌ٰرده‌ی اخیر سامسونگ به‌چشم می‌خورد، پیاده‌سازی حسگر اثرانگشت است که درست مانند نسل گذشته روی دکمه‌ی پاور (و نه زیر نمایشگر) قرار دارد.

علاوه‌بر موارد مهمی که اشاره کردم، نکته‌ای که در بخش طراحی دیده می‌شود و احتمالاً برای بسیاری از افراد خبر خوشی تلقی می‌شود، وجود جک ۳٫۵ میلی‌متری صدا است که این روز‌ها در دنیای گوشی‌های هوشمند پدیده‌ای نادر به‌شمار می‌رود؛ بنابراین، اگر به‌هر دلیلی از هدفون سیمی استفاده می‌کنید، به خرید تبدیل USB برای اتصال آن به گوشی نیازی نخواهید داشت.

در لبه‌ی پایینی فریم گلکسی A25، درگاه USB 2.0 Type-C، جک ۳٫۵ میلی‌متری صدا و کانال اصلی اسپیکرهای استریو قرار دارند که یکی از اصلی‌ترین تفاوت‌های گوشی نسبت به اسپیکر مونو نسل قبل به‌شمار می‌آید. این اسپیکرها به‌ترتیب در لبه‌ی پایین فریم و حاشیه‌ی بالایی نمایشگر (در قالب اسپیکر مکالمه) قرار دارند. کیفیت پخش صدا در فرکانس‌های میانی و بالا بسیار رضایت‌بخش و مشابه گلکسی A34 است؛ اما نمی‌توان در مورد فرکانس‌های پایین همین نظر را داد. از نظر حجم صدا نیز عملکرد اسپیکرها را معمولی و نه عالی ارزیابی می‌کنیم.

در بخش نمایشگر گلکسی A25 تغییر بزرگی نسبت به نسل قبل دیده نمی‌شود. سامسونگ از همان نمایشگر ۶٫۵ اینچی OLED به‌کاررفته در گلکسی A24 استفاده کرده و وضوح تصویر ۲۳۴۰ × ۱۰۸۰ پیکسل را به آن اختصاص داده است. متاسفانه هنوز هم شاهد بریدگی Infinity-U در بخش بالای نمایشگر هستیم که کمی توی ذوق می‌زند. به‌نظر می‌رسد سامسونگ هنوز آمادگی لازم برای گذر از این نوع طراحی نامطلوب را ندارد و به کاهش هزینه‌هایش بیش از مسائل دیگر اهمیت می‌دهد.