بازی Dread Delusion شما را به دنیایی بیگانه در دل گرافیک دوران PS1 می‌برد

اگر هوس کرده‌اید خود را در دنیایی کاملا بیگانه غوطه‌ور کنید و دلتان هم برای ظاهر هنری The Elder Scrolls 3: Morrowind تنگ شده است، Dread Delusion دقیقا همان چیزی است که نیاز دارید.

بازی Dread Delusion اثری از تیم Lovely Hellplace است که توسط تیم DreadXP منتشر شده، تیمی که در چند سال گذشته با نشر بازی‌های ترسناک و باکیفیتی همچون The Mortuary Assistant و My Friendly Neighborhood توجهات زیادی در فضای بازی‌های مستقل جلب کرد. اما Dread Delusion حال و هوای کمی متفاوتی دارد و از نظر فنی نمی‌توان آن را تجربه‌ای در سبک ترسناک توصیف کرد. چیزی که درد دیلوژن می‌خواهد برایتان تداعی کند، حس و حال گم شدن در دنیایی بیگانه و همچنین سبک گرافیک سه‌بعدی اواخر دوران PS1 – اواخر دوران PS2 است. به عبارت دیگر، این بازی به شدت آدم را یاد The Elder Scrolls 3: Morrowind می‌اندازد.

برای مثال، شما بازی را در نقش یک زندانی آغاز می‌کنید که یکی از سنت‌های کهن مجموعه الدر اسکرولز است. پس از اینکه مهارت‌ها و گذشته خود را در صفحه ساخت شخصیت تعیین می‌کنید، می‌بینید که توسط فرقه‌ای به نام Inquisition زندانی شده‌اید. اما در همین لحظه است که یکی از اعضای رده بالا این فرقه با لقب High Confessor شما را احضار می‌کند تا آزادی شما را در ازای ماموریتی خطرناک فراهم کند: پیدا کردن و اسیر کردن یک جایزه‌بگیر به‌نام Vela Callose. شما پس از این مکالمه راهی جزایر معلق Oneiric Isles می‌شوید؛ جزایری در میان آسمان‌ها که پس از وقایعی آخرالزمانی که زمین را غیرقابل سکونت کرد، به خانه جدید بشریت تبدیل شدند.

بازی Dread Delusion خود را به عنوان یک تجربه نقش‌آفرینی و مبتنی بر گشت و گذار، که از بازی‌های RPG اوایل دهه 2000 الهام گرفته، معرفی می‌کند. شما در این بازی غالبا در حال گشت و گذار در مناطق کوچک اما باز و عمیق، صحبت با شخصیت‌ها و انجام انتخاب‌های داستانی، و مبارزه با دشمنان هستید. بگذارید از بابت مورد آخر خیالتان را راحت کنم؛ مبارزات Dread Delusion با اینکه از Morrowind و King’s Field الهام گرفته است، اما از پایین‌ترین عمق و چالش ممکن برخوردار است و قرار نیست در هیچ نقطه‌ای شما را درگیر خود کند. اما دو مورد دیگر چیزی هستند که قرار است حسابی در یادتان باقی بمانند.

جزایر آسمانی Dread Delusion و سرگذشتشان شاید بزرگ‌ترین نقطه قوت بازی باشند. دنیای از هم متلاشی شده بازی پر از داستان‌های جالبیست که کنجکاوی شما را برمی‌انگیزند. از طرف دیگر گشت و گذار چیزیست که درد دیلوژن به خوبی از عهده آن برآمده. مناطق مختلف بازی همگی چندلایه و پر از مسیرهای مختلف هستند که ضمن اینکه به حس ماجراجویی شما پاداش می‌دهند، منجر به ایجاد مراحلی شده‌اند که برای اتمامشان از چند روش مختلف می‌توانید استفاده کنید. حق انتخاب بین استفاده از مبارزات تن به تن یا مخفی‌کاری در اکثر کوئست‌های بازی وجود دارد. اما سبک گیم پلی تنها انتخابی نیست که در Dread Delusion انجام می‌دهید، بلکه در دیالوگ‌های بازی هم می‌توانید انتخاب‌هایی داشته باشید که با توجه به ماهیت پیچیده دنیای بازی، هیچوقت یک دو راهی بین سیاه و سفید نیستند. بدین ترتیب بهترین بخش بازی را شاید بتوانید همین جا پیدا کنید، در صحبت با شخصیت‌ها و آشنایی با دنیای بازی.

درد دیلوژن از لحاظ مکانیکی واقعا بازی عمیقی نیست. همانطور که گفتیم مبارزات واقعا سطحی و آسانند و سیستم‌های RPG بازی هم آنقدری که فکر می‌کنید روی تجربه‌تان تاثیر نمی‌گذارند. اما چیزی که این بازی به خوبی برایتان فراهم می‌کند، حس زندگی در دنیایی واقعا عجیب و غریب است و از این نظر واقعا می‌تواند بخشی از جادوی بازی‌های The Elder Scrolls را برایتان تداعی کند. و بگذارید بگویم که بازی‌های چندان زیادی وجود ندارند که بتوانند چنین ادعایی داشته باشند.

نسخه پی‌سی بازی Dread Delusion توسط ناشر یا DreadXP در اختیار ویجیاتو قرار داده شده است.