حسن گلنراقی

ﻣﺮا ﺑﺒﻮس ﻣﺮا ﺑﺒﻮس ﺑﺮای آﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎرﺗﻮ را ﺧﺪاﻧﮕﻬﺪار ﻛﻪ ﻣﻰ روم ﺑﺴﻮی ﺳﺮﻧﻮﺷﺖﺑﻬﺎرِ ﻣﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪﻣﻨﻢ ﺑﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮی ﺳﺮﻧﻮﺷﺖدر ﻣﻴﺎﻧِ ﻃﻮﻓﺎن ﻫﻢ ﭘﻴﻤﺎن ﺑﺎ ﻗﺎﻳﻘﺮان ﻫﺎﮔﺬﺷﺘﻪ از ﺟﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﺬﺷﺖ از ﻃﻮﻓﺎن ﻫﺎﺑﻪ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ ﻫﺎ دارم ﺑﺎ ﻳﺎرم ﭘﻴﻤﺎن ﻫﺎﻛﻪ ﺑﺮﻓﺮوزم آﺗﺶ ﻫﺎ در ﻛﻮﻫﺴﺘﺎﻧﻬﺎ آهﺷﺒِ ﺳﻴﺎه ﺳﻔﺮ ﻛﻨﻢز ﺗﻴﺮه راه ﮔﺬر ﻛﻨﻢﻧﮕﻪ ﻛﻦ ای ﮔﻠِ …

ﺳﺘﺎره ﻣﺮد ﺳﭙﻴﺪه دمﭼﻮ ﻳﮏ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻣﺎﻫﻢﻧﻬﺎده دﻳﺪه ﺑﺮﻫﻢﻣﻴﺎن ﭘﺮﻧﻴﺎن ﻏﻨﻮده ﺑﻮدﺑﻪ آﺧﺮﻳﻦ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻧﮕﺎه ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻫﺶﺳﺮود واﭘﺴﻴﻦ ﺳﺮوده ﺑﻮد:ﺑﻴﻦ ﻛﻪ ﻣﻦ از اﻳﻦ ﭘﺲ دل درراه دﻳﮕﺮ دارمﺑﻪ راه دﻳﮕﺮ ﺷﻮری دﻳﮕﺮ در ﺳﺮ دارمز ﺻﺒﺢ روﺷﻦ ﺑﺎﻳﺪ ار آن دل ﺑﺮدارمﻛﻪ ﻋﻬﺪی ﺧﻮﻧﻴﻦ ﺑﺎﺻﺒﺤﻰ روﺷﻨﺘﺮ دارم آهﺑﻪ روی او ﻧﮕﺎه ﻣﻦ ﻧﮕﺎه او ﺑﻪ راه ﻣﻦﻓﺮﺷﺘﮕﺎن زﻳﺒﺎﺑﻪ ﻣﺎﺗﻢ …