ای داغ ازﻗﻠﺐ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻢ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﻰ
ای ﺟﺎی زﺧﻢ ﻛﻬﻨﻪ از ﺟﺎﻧﻢ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﻰ
درﻳﺎﭼﻪ ای ﺧﺸﻜﻴﺪه در آﻏﻮش ﺧﻮد دارم
ﺑﺎران ﺳﺮخ از اﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﻰ
ای وای از اﻳﻦ ای وای از اﻳﻦ از دﺳﺖ دادن ﻫﺎ
ای ﻣﺮگ از ﺟﺎن رﻓﻴﻘﺎﻧﻢ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﻰ
آراﻣﺸﻢ ﻛﻮ ﺧﻨﺪه ام ﻛﻮ اﻋﺘﻤﺎدم ﻛﻮ
ﺑﻰ ﻫﻴﭽﻢ و دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻰ داﻧﻢ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﻰ
ﻣﺎ
ﻣﺎ وارﺛﺎن دردﻫﺎی ﺑﻴﺸﻤﺎرﻳﻢ
ﻣﺎ ﮔﺮﻳﻪ ﻫﺎی ﭼﺸﻢ ﻫﺎی اﻧﺘﻈﺎرﻳﻢ
ﻣﺎ
ﻣﺎ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻰ دور و ﺗﻨﻬﺎ در ﻏﺒﺎرﻳﻢ
ﭼﻴﺰی ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از ﻏﻢ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از ﻫﻢ ﻧﺪارﻳﻢ
ﻣﺎ ﺣﺴﺮت ﻳﮏ ﺧﻨﺪه ی دﻧﺒﺎﻟﻪ دارﻳﻢ
ﻣﺎ ﺧﺴﺘﻪ از اﻳﻦ روزﻫﺎی ﺑﻰ ﻗﺮارﻳﻢ
دﻧﻴﺎ ﺑﮕﻮ ﻏﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻦ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ
دﻧﻴﺎی ﺑﻰ رروﻳﺎی ﻣﺎ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ
ﭼﻴﺰی ﺑﮕﻮ! آرام ﻛﻦ آﺷﻔﺘﮕﻰ ﻫﺎ را
در ﺳﻴﻨﻪ ﻫﺎ اﻳﻦ ﺑﻐﺾ ﺳﺮ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻧﺨﻮاﻫﺪ
ﻣﺎﻧﺪ
ای ﭼﺮخ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺑﮕﻮ ﺑﺎﻟﺎﻧﺸﻴﻨﺎن را
ﺟﺎی ﻣﻦ و ﻣﺎ ﺗﺎ اﺑﺪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ
ﻓﺮﻳﺎد اﻳﻦ ﻏﻤﺨﺎﻧﻪ ﺧﺎﻣﻮﺷﻰ ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ
ﻓﺮﻫﺎد اﻳﻦ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺑﻰ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ
ﻣﺎ ﻣﺎ وارﺛﺎن دردﻫﺎی ﺑﻴﺸﻤﺎرﻳﻢ
ﻣﺎ ﮔﺮﻳﻪ گ ﻫﺎی ﭼﺸﻢ ﻫﺎی اﻧﺘﻈﺎرﻳﻢ
ﻣﺎ ﻣﺎ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻰ دور و ﺗﻨﻬﺎ در ﻏﺒﺎرﻳﻢ
ﭼﻴﺰی ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از ﻏﻢ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از ﻫﻢ ﻧﺪارﻳﻢ
ﻣﺎ ﺣﺴﺮت ﻳﮏ ﺧﻨﺪه ی دﻧﺒﺎﻟﻪ دارﻳﻢ
ﻣﺎ ﺧﺴﺘﻪ از اﻳﻦ روزﻫﺎی ﺑﻰ ﻗﺮارﻳﻢ