وﻗﺘﻰ ﺧﺴﺘﻢ ﻣﻴﺮم ﻧﺠﻒ
ﻣﺴﺖ ﻣﺴﺘﻢ ﻣﻴﺮم ﻧﺠﻒ
ﻣﻮﻗع ﺧﻮاﺑﻢ ﭼﺸﻤﺎﻣﻮ
وﻗﺘﻰ ﺑﺴﺘﻢ ﻣﻴﺮم ﻧﺠﻒ
ﻧﺠﻒ ﺣﺎﻟﻢ اﺻﻠﺎ دﺳﺖ ﺧﻮدم ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﻗﺮن
ﻧﺠﻒ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺣﻴﺮون ﻣﻴﻤﻮﻧﻪ ﻋﻘﻞ اﻧﺴﺎن
ﻣﻦ ﻋﻠﻰ رو ﺻﺪا زدم ﭘﺲ ﺑﺮا ﭼﻰ
ﺧﺪا از ﻋﺮش ﺟﻮاﺑﻤﻮ داد و ﮔﻔﺖ ﺟﺎن
اﻳﻠﻴﺎ ﻋﻠﻰ
ﺑﻌﻀﻴﺎ ﺑﺎ دوﻣﻰ ﺷﻴﻌﻪ ﺑﺎ ﻋﻠﻰ
ﭼﻮن اﺟﺎزه ﻧﻴﺴﺖ ﺻﺪاش ﺑﺰﻧﻴﻢ ﺧﺪا
ﺑﻪ ﻗﻮل ﻧﻮح ﻧﺒﻰ ﻧﺎﺧﺪا ﻋﻠﻰ
ﻋﺸﻘﻮ ﻣﻌﻨﺎ ﻛﺮدم ﻧﺠﻒ
درﻣﻮن ﻫﺮ دردم ﻫﺮ ﻧﺠﻒ
ﻣﻦ ﺣﺘﻰ ﺑﻬﺸﺘﻢ ﺑﺮم
دوﺳﺖ دارم ﺑﺮﮔﺮدم ﻧﺠﻒ
ﻧﺠﻒ اذون ﺻﺒﺢ روﺑﺮو اﻳﻮون ﻃﻠﺎﻳﻰ
ﻧﺠﻒ ﭘﻴﺶ ﻣﻮﻟﺎ ﺑﺮﻳﻢ ﺑﺮای ﮔﺪاﻳﻰ
ﺣﺮوﻣﻪ ﻣﺴﺖ ﺷﺪن ﺑﺎ اﻧﮕﻮر ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از
اﻧﮕﻮرای ﺿﺮﻳﺢ ﻛﻪ ﻋﺸﻖ ﺧﺪاﻳﻰ
ﻫﻨﺮ ﻧﺠﻒ اﻳﻨﻪ ﻛﻪ دل ﺷﺪه در ﺑﻪ در ﻧﺠﻒ
ﺗﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻴﺰﻧﻪ ﻗﻴﺪ ﻟﻴﻠﻰ رو
ﻳﻜﻰ ﻣﺠﻨﻮﻧﻮ اﮔﻪ ﺑﺒﺮه ﻧﺠﻒ
ﻧﺠﻒ
ﻧﺠﻒ ﻧﺸﻴﻨﻰ ﻋﻠﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ
ﺧﺪا ﺷﻨﺎس ﻧﺸﺪ ﻛﺲ ﻣﮕﺮ ﻛﻨﺎر ﻋﻠﻰ