ﻧﺒﻴﻦ ﺗﻮی ﺧﺮاﺑﻪ ﻫﺎم آﺳﻤﻮﻧﺎ ﺟﺎی ﻣﻨﻪ
ﻣﻦ دﺧﺘﺮ ﺷﺎﻫﻢ و دﻧﻴﺎ واﺳﻪ ﺑﺎﺑﺎی ﻣﻨﻪ
ﻧﺒﻴﻦ اﻟﻦ ﮔﺮﺳﻨﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ روزی ﺧﻮرﻣﻪ
دﺧﺘﺮ ﺷﺎﻣﻰ ﻣﻦ ﻣﻠﮏ ﻣﺮاﻗﺐ ﭼﺎدرﻣﻪ
دﺳﺘﻰ ﺑﻪ ﺟﺰ اﺑﺎاﻟﻔﻀﻞ ﺳﻪ ﺳﺎل آزﮔﺎره
رﺧﺼﺖ ﺷﻮﻧﻪ ﻛﺮدن ﻣﻮی ﻣﻨﻮ ﻧﺪاره
اﻣﺎ آﺗﻴﺶ ﺧﻴﻤﻪ دور دﻳﺪ ﭼﺸﻢ ﻋﻤﻮﻣﻮ
ﻏﺮوب روز ﻋﺎﺷﻮرا اﮔﺮ ﺳﻮزوﻧﺪه ﻣﻮﻣﻮ
ﻛﺠﺎ ﺑﻮدی ﻣﻮ داﺷﺘﻢ ﺗﺎ ﻛﻤﺮم
ﻛﺠﺎ ﺑﻮدی دﺳﺘﺶ ﺑﻮد زﻳﺮ ﺳﺮم
ﻣﺜﻞ ﭘﺮواﻧﻪ ﻫﺎ ﻣﻴﮕﺸﺖ دور و ﺑﺮم
ﻧﺒﻴﻦ ﻣﻴﺨﻮاﺑﻢ رو زﻣﻴﻦ رو ﭘﺮ ﻗﻮ ﺑﻮده ﺳﺮم
ﻫﻨﻮز ﺗﻮ ﮔﻮﺷﻤﻪ ﺻﺪا ﻟﺎﻟﺎﻳﻰ ﺑﺮادرم
ﻧﺒﻴﻦ زﺑﻮﻧﻢ ﻣﻴﮕﻴﺮه اون روزا رو ﻣﻴﺪﻳﺪی ﻛﺎش
ﺷﻴﺮﻳﻦ زﺑﻮﻧﻰ ﻣﻨﻮ ﻛﺴﻰ ﺗﻮ دﺧﺘﺮا ﻧﺪاﺷﺖ
ﻳﻪ روز ﺗﻮ آﺳﻤﻮﻧﺎ ﻣﻨﻢ ﺳﺘﺎره داﺷﺘﻢ
اﺳﻢ داداﺷﺎﻣﻮ روی ﺳﺘﺎره ﻫﺎ ﻣﻴﺬاﺷﺘﻢ
اﻣﺎ اﻟﺎن ﻳﻪ ﻣﺎﻫﻪ رو ﻧﻴﺰه ﻫﺎ ﻧﺸﺴﺘﻦ
وﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﻣﻴﺰدن ﻣﻨﻮ ﭼﺸﻤﺎﺷﻮﻧﻮ ﻣﻴﺒﺴﺘﻦ
ﻛﺠﺎ ﺑﻮدی ﻏﻢ اﻳﻦ ﻗﺎﻓﻠﻪ ﻧﺪاﺷﺖ
ﻛﺠﺎ ﺑﻮدی ﭘﺎﻫﺎم آﺑﻠﻪ ﻧﺪاﺷﺖ
روی دﺳﺘﺎم ﺟﺎی ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻧﺪاﺷﺖ
ﻛﺠﺎ ﺑﻮدی ﻣﻮ داﺷﺘﻢ ﺗﺎ ﻛﻤﺮم
ﻛﺠﺎ ﺑﻮدی دﺳﺘﺶ ﺑﻮد زﻳﺮ ﺳﺮم
ﻣﺜﻞ ﭘﺮواﻧﻪ ﻫﺎ ﻣﻴﮕﺸﺖ دور و ﺑﺮم
ﻧﺒﻴﻦ ﮔﻮﺷﻢ ﭘﺎره ﺷﺪه ﺑﺪون ﮔﻮﺷﻮاره ﻧﺒﻮد
ﻳﺎدش ﺑﻪ ﺧﻴﺮ ام اﻟﺒﻨﻴﻦ ﮔﻮﺷﻮارﻣﻮ ﺧﺮﻳﺪه ﺑﻮد
ﭼﺸﻤﺎم ﺳﻴﺎﻫﻰ ﻣﻴﺮه و ﭼﻨﺪ روزه دﺷﻮار ﻣﻴﺒﻴﻨﻢ
ﺗﻮ روﺑﺮوم ﻧﺸﺴﺘﻰ و اﻣﺎ ﺗﻮ رو ﺗﺎر ﻣﻴﺒﻴﻨﻢ
ﻳﻪ ﺷﺐ ﻣﻴﻮن ﺻﺤﺮا اﻓﺘﺎدم از رو ﻧﺎﻗﻪ ام
از ﻗﺎﻓﻠﻪ ﺟﺎ ﻣﻮﻧﺪه ﺑﻮدم زﺟﺮ اوﻣﺪ ﺳﺮاﻏﻢ
ﺑﺴﻪ دﻳﮕﻪ ﻧﻴﻤﺨﻮاﻫﻢ ﻳﺎدم ﺑﻴﻔﺘﻪ اون ﺷﺐ
ﻣﻨﻢ ﺑﺮم داره ﺻﺪام ﻣﻴﺰﻧﻪ ﻋﻤﻪ زﻳﻨﺐ
ﺑﺮو دﺧﺘﺮ ﺧﻮش ﺑﺎﺷﻰ روز و ﺷﺒﺎت
ﺑﺮو دﺧﺘﺮ ﺑﺎزی ﻛﻦ ﺑﺎ رﻓﻘﺎت
ﻧﮕﻪ داره ﺑﺎﺑﺎﺗﻮ ﺧﺪا ﺑﺮات
ﻛﺠﺎ ﺑﻮدی ﻣﻮ داﺷﺘﻢ ﺗﺎ ﻛﻤﺮم
ﻛﺠﺎ ﺑﻮدی دﺳﺘﺶ ﺑﻮد زﻳﺮ ﺳﺮم
ﻣﺜﻞ ﭘﺮواﻧﻪ ﻫﺎ ﻣﻴﮕﺸﺖ دور و ﺑﺮم