ﻣﻰ آﻳﺪ ای دل ﻣﻨﺰل ﺑﻪ ﻣﻨﺰل
از دل ﺻﺤﺮا ﻛﺎروان دل
ﻛﺎروان آرام ﻗﺪری آﻫﺴﺘﻪ
ﻧﺎﻗﻪ زﻳﻨﺐ ﺟﺎﻣﺎﻧﺪه در ﮔﻞ
ﺳﺎﻟﺎر زﻳﻨﺐ ﺳﺎﻟﺎر زﻳﻨﺐ ﻳﺎﺑﻦ اﻟﺰﻫﺮا
ﭼﺸﻢ ﻣﺎدر ﻫﺎ اﺷﮏ دﺧﺘﺮ ﻫﺎ
آه ﺧﻮاﻫﺮ ﻫﺎ ﺧﻮد ﮔﻮاه اﺳﺖ
ﻛﺎروان ﮔﻞ ﺑﺎ دو ﺻﺪ ﺑﻠﺒﻞ
ﻋﺎزم ﺑﻪ ﺳﻮی ﻗﺘﻠﮕﺎه اﺳﺖ
ﻛﺴﻰ ﻧﺪﻳﺪه اﻳﻬﺎ اﻟﻨﺎس
ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻜﻮه و ﺷﻮر و اﺣﺴﺎس
اﻣﻴﺪ ﺑﺎﻏﺒﺎن ﺻﺪ ﮔﻞ
ﭘﺲ از ﺧﺪا ﺑﻪ ﺗﻴغ ﻋﺒﺎس
ﺳﺎﻟﺎر زﻳﻨﺐ ﺳﺎﻟﺎر زﻳﻨﺐ ﻳﺎﺑﻦ اﻟﺰﻫﺮا
آﻳﺪ ﻳﮏ ﺧﻮاﻫﺮ ﺑﺎ ﺷﺶ ﺑﺮادر
ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻗﺎﺳﻢ ﭘﻴﺶ رو اﻛﺒﺮ
ﻧﺎﻣﻮس زﻫﺮا در دل ﺻﺤﺮا
ﺑﺎ ﺑﺮادر ﻫﺎ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﺳﻔﺮ
ﻋﺠﺐ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﭘﺮ ﺧﺮوﺷﻰ
ﭼﻪ ﻣﻰ ﻓﺮوش ﺑﺎده ﻧﻮﺷﻰ
وﻟﻰ ﺑﺪون او ﻧﻤﺎﻧﺪ
ﻧﻪ ﮔﻮﺷﻮاره ای ﻧﻪ ﮔﻮﺷﻰ
ﺳﺎﻟﺎر زﻳﻨﺐ ﺳﺎﻟﺎر زﻳﻨﺐ ﻳﺎﺑﻦ اﻟﺰﻫﺮا
وای اﮔﺮ ﻫﺠﺮان آﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن
ﻳﺎ ﺷﻮد ﻛﻤﺎن ﻳﺎ ﺑﻤﻴﺮد
وای از آن ﻣﺎﺗﻢ ﻛﻪ ار در اﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ
ﺑﻴﻦ ﻧﺎﻣﺤﺮم ﺟﺎ ﺑﮕﻴﺮد
ﺳﺎﻟﺎر زﻳﻨﺐ ﺳﺎﻟﺎر زﻳﻨﺐ ﻳﺎﺑﻦ اﻟﺰﻫﺮا