ﭘﺮه اﺳﺘﺮﺳﻪ زﻧﺪﮔﻰ ﻣﻦ وﻗﺘﻰ اﺳﻤﺖ ﺣﺘﻰ ﻣﻴﺎد روی ﻟﺐ
ﻣﻦ ﺗﻮی ﺳﻴﺎﻫﻰ ﺷﺐ ﻏﺮﻗﻢ ﺗﻮرو روﺷﻨﺎﻳﻴﺎم دﻟﺘﻮ زد
ﻋﺠﻴﺐ ﻣﺠﻴﺐ ﺑﻮدم ﺑﺮات ﻣﻦ ﻳﻪ ﻣﺮد وﻟﻰ اﻗﺘﻀﺎ ﺳﻨﺖ ﻣﻨﻮ ﺑﻴﭽﺎره ﻛﺮد
ﺗﺎﺑﻴﺪ ﺑﺎرﻳﺪ آروم ﺧﻮرﺷﻴﺪ و اﺑﺮ ﻫﻢ ﺳﻮﺧﺘﻢ ﻫﻢ ﺑﺎروﻧﻪ ﻣﻨﻮ ﺧﻔﻪ ﻛﺮد
ﻛﺮدی ﻣﻨﻮ ول ﻣﻨﻮ ول ﻣﻨﻮ ﻟﻪ ﻓﻘﻄ
دﻟﺒﺮﻳﻮ ﺑﺪﻳﺎﺗﻮ ﻣﻦ دﻳﺪ ﻓﻘﻄ
ﻣﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻴﮕﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﺟﻮﻧﻤﻰ ﺗﻮ
اﻳﻨﺪﻓﻌﻪ ﺗﺮﻛﻰ ﻣﻴﮕﻢ ﺟﺎﻧﻴﻢ ﺳﻨﻪ
ای ﺑﻰ وﻓﺎ دﻧﻴﺎ ﺑﺒﻴﻦ اﺷﮏ ﺗﻮ دو ﭼﺸﺎﻣﻮ آدﻣﺎت رﻓﻴﻖ ﻧﻴﻤﻪ راﻫﻨﻮ ﭼﻪ ﺑﻰ وﻓﺎن
ای اﻟﻬﻪ ی ﺷﺒﻬﺎم ﺗﻮ ﮔﻮش دادی ﺣﺮﻓﺎﻣﻮ ﻧﺪﻳﺪی ﺗﻮ اﺷﻜﺎﻣﻮ ﭼﻪ ﺗﻨﻬﺎﻣﻮ
ﻛﺮدی ﻣﻨﻮ ول ﻣﻨﻮ ول ﻣﻨﻮ ﻟﻪ ﻓﻘﻄ
دﻟﺒﺮﻳﻮ ﺑﺪﻳﺎﺗﻮ ﻣﻦ دﻳﺪ ﻓﻘﻄ
ﻣﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻴﮕﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﺟﻮﻧﻤﻰ ﺗﻮ
اﻳﻨﺪﻓﻌﻪ ﺗﺮﻛﻰ ﻣﻴﮕﻢ ﺟﺎﻧﻴﻢ ﺳﻨﻪ