ﻳﻪ ﺟﻮری ﻣﻴﺎی ﻣﻴﺮی اﻧﮕﺎری ﻛﻪ دﻳﺮﺗﻪ
ﻋﺬاب دادن ﻣﻨﻢ ﺟﺰی از ﺗﻘﺪﻳﺮﺗﻪ
ﻣﻴﻮن ﻫﻤﻪ ی اﺧﻤﺎت دﻟﺒﺮﻳﺘﻢ ﻣﻴﻜﻨﻰ
دﻟﻮ دورش ﻣﻴﻜﻨﻰ ﮔﺎﻫﻴﻢ ﻧﺰدﻳﻜﺘﻪ
ﺷﺐ ﭘﺮ ﺳﺘﺎره ای ﺗﻮ ﻛﻮﭼﻤﻮن ﭘﻬﻦ ﺑﺎﺷﻪ
از ﭘﻨﺠﺮه ﻧﮕﺎم ﻛﻨﻰ وﻗﺘﻰ دﻟﻢ ﺗﻨﮓ ﺑﺎﺷﻪ
ﺟﺎی ﺑﺪ ﺑﻮدن ﺑﺎ اﻳﻦ دل دﻳﻮوﻧﻪ ﻣﻴﺪوﻧﻰ
ﻣﻬﺮﺑﻮن ﺑﺎش ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻴﻜﻨﻢ دﻟﺖ ﺳﻨﮓ ﺑﺎﺷﻪ
ﭼﻰ ﻣﻴﺸﻪ رد ﺑﺸﻰ از ﻛﻮﭼﻤﻮن
ﻳﻪ ﻧﮕﺎﻫﻰ ﻛﻨﻰ اﺑﺮو ﻛﻤﻮن
ﺗﻘﺼﻴﺮ دل ﭼﻴﻪ آرزوش اﻳﻦ ﺷﺪه
ﻛﺎﺷﻜﻰ ﺑﻴﺎی ﺑﺸﻰ ﻫﻤﺴﺎﻳﻤﻮن
ﮔﻞ ﮔﻠﻰ ﭘﻴﺮﻫﻨﺘﻮ ﺷﺎل ﻗﺮﻣﺰ رو ﺳﺮت
ﺗﮏ ﺗﮏ اون ﻗﺪﻣﺎت ﺣﺘﻰ آروم راه رﻓﺘﻨﺖ
ﻫﻤﺸﻮن ﻓﺎﻧﺘﺰﻳﺎی ﺷﺐ و روز ﻣﻦ ﺷﺪن
ﺧﻮدﻣﻮ ﻫﺮ روز ﻣﺠﺴﻢ ﻣﻴﻜﻨﻢ دور و ﺑﺮت
ﭼﻰ ﻣﻴﺸﻪ رد ﺑﺸﻰ از ﻛﻮﭼﻤﻮن
ﻳﻪ ﻧﮕﺎﻫﻰ ﻛﻨﻰ اﺑﺮو ﻛﻤﻮن
ﺗﻘﺼﻴﺮ دل ﭼﻴﻪ آرزوش اﻳﻦ ﺷﺪه
ﻛﺎﺷﻜﻰ ﺑﻴﺎی ﺑﺸﻰ ﻫﻤﺴﺎﻳﻤﻮن