ﻛﺞ دار ﻣﺮﻳﻀﻢ ﻣﻦ ﺗﻮ دار وﻟﻰ زﺧﻤﻰ
در ﺧﻨﺪه ی ﭘﺮ دردم ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪه اﺳﺖ زﺧﻤﻰ
اﻓﺴﺎر ﻧﺪارم ﻣﻦ ﻳﻌﻨﻰ دارم و دﺳﺘﻢ ﻧﻴﺴﺖ
ﻣﻰ ﺧﻮرده ﺗﺮم ﺳﺎﻗﻰ ﻫﻰ ﺧﻮردم و ﺑﺴﻢ ﻧﻴﺴﺖ
ﻟﺒﺨﻨﺪ ﭘﺎﻳﻴﺰﻳﻢ زردی دﻧﺪوﻧﺎم
ﺗﻮ ﺷﺪ از آزادﻳﺖ ﻣﻦ درﺑﻨﺪ زﻧﺪوﻧﺎم
ﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﻴﺪاری ﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻣﻴﺨﻮاﺑﻢ
ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻘﻰ رو ﺧﺐ ﺧﻮدم ﻳﺎد ﺧﻮدت دادم
ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺷﺪ و ﻣﻴﺸﺪ ﻣﻦ
ﺑﻪ درﺳﺖ و ﻏﻠﻄﺶ ﻣﺸﻜﻮﻛﻢ
آﻧﻘﺪر ﺣﺎل دﻟﻢ ﺗﻠﺦ ﺷﺪه اﺳﺖ
ﺑﻴﻦ ﻣﺎ زﻧﮓ زده دﻳﮕﺮ ﻛﻮﭼﺶ
ﻣﻦ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻧﺪارﻣﺖ ﺟﻬﺎن رﻳﺨﺖ و ﭘﺎش ﻣﻦ
ﭘﺮت و ﭘﻠﺎﺳﺖ ﭼﻨﺎن ﺧﻮدم
ﺗﻮرا ﻛﺠﺎ ﺑﺬارﻣﺖ