ﻣﮕﻪ ﻣﻦ ﻣﺮده ﺑﺎﺷﻢ ﻛﻪ ﻫﻮای ﭼﺸﻤﺖ اﺑﺮﻳﺸﻪ
ﺧﺪا ﺷﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ داده ﻛﻪ روش ﺑﻐﺾ ﺗﻮ ﺧﺎﻟﻰ ﺷﻪ
ﻣﮕﻪ ﻣﻦ ﻣﺮده ﺑﺎﺷﻢ ﻛﻪ ﺑﺒﻴﻨﻰ ﺧﺎﻟﻴﻪ ﭘﺸﺘﺖ
دﻟﻢ ﻣﻰ ﺧﻮاد اﺳﻴﺮت ﺷﻢ ﻣﺜﻪ ﭘﺮواﻧﻪ ﺗﻮ ﻣﺸﺘﺖ
واﺳﻪ ﺑﻐﺾ ﻧﻴﻤﻪ ﻛﺎرت واﺳﻪ ﺧﻨﺪه ی دوﺑﺎرت
ﺗﻮ ﺑﮕﻮ ﺑﺎ ﻳﻪ اﺷﺎره ت ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺮم ﻛﻰ ﺑﻤﻴﺮه
واﺳﻪ ﻫﺮ ﺣﺮف و ﺑﻬﻮونت ﮔﻠﻪ ﻫﺎی ﻋﺎﺷﻘﻮﻧﻪ ت
واﺳﻪ اﺷﮏ ﻫﺎی ﺷﺒﻮنت ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺮم ﻛﻰ ﺑﻤﻴﺮه
ﻛﻨﺎرت ﻏﺮق اﺣﺴﺎﺳﻢ ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮدﻧﺖ واﺳﻢ
ﻣﺤﺎﻟﻪ ﺣﺘﻰ ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺬار ﺳﻨﮓ ﺻﺒﻮرت ﺷﻢ
ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻰ ﻗﺮاری ﻫﻢ ﺑﺮام آراﻣﺶ ﻣﺤﻀﻪ