ای داغ ازﻗﻠﺒِ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻢ ﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮاﻫﻰ
ای ﺟﺎی زﺧﻢ ﻛﻬﻨﻪ از ﺟﺎﻧﻢ ﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮاﻫﻰ
درﻳﺎﭼﻬﺎی ﺧﺸﻜﻴﺪه در آﻏﻮش ﺧﻮد دارم
ﺑﺎران ﺳﺮخ از اﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮاﻫﻰ
ای وای از اﻳﻦ ای وای از اﻳﻦ از دﺳﺖ دادن ﻫﺎ
ای ﻣﺮگ از ﺟﺎن رﻓﻴﻘﺎﻧﻢ ﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮاﻫﻰ
آراﻣﺸﻢ ﻛﻮ ﺧﻨﺪه ام ﻛﻮ اﻋﺘﻤﺎدم ﻛﻮ
ﺑﻰ ﻫﻴﭽﻢ و دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻰ داﻧﻢ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﻰ
ﻣﺎ
ﻣﺎ وارﺛﺎن دردﻫﺎی ﺑﻴﺸﻤﺎرﻳﻢ
ﻣﺎ ﮔﺮﻳﻬﻬﺎی ﭼﺸﻤﻬﺎی اﻧﺘﻈﺎرﻳﻢ
ﻣﺎ
ﻣﺎ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻰ دور و ﺗﻨﻬﺎ در ﻏﺒﺎرﻳﻢ
ﭼﻴﺰی ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از ﻏﻢ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از ﻫﻢ ﻧﺪارﻳﻢ
ﻣﺎ ﺣﺴﺮﺗِ ﻳﮏ ﺧﻨﺪﻫﻰ دﻧﺒﺎﻟﻬﺪارﻳﻢ
ﻣﺎ ﺧﺴﺘﻪ از اﻳﻦ روزﻫﺎی ﺑﻴﻘﺮارﻳﻢ
دﻧﻴﺎ ﺑﮕﻮ ﻏﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻦ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ
دﻧﻴﺎی ﺑﻰ رروﻳﺎی ﻣﺎ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ
ﭼﻴﺰی ﺑﮕﻮ! آرام ﻛﻦ آﺷﻔﺘﮕﻴﻬﺎ را
در ﺳﻴﻨﻬﻬﺎ اﻳﻦ ﺑﻐﻀِ ﺳﺮﺴﻨﮕﻴﻦ ﻧﺨﻮاﻫﺪ
ﻣﺎﻧﺪ
ای ﭼﺮﺧِ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﺑﮕﻮ ﺑﺎﻟﺎﻧﺸﻴﻨﺎن را
ﺟﺎی ﻣﻦ و ﻣﺎ ﺗﺎ اﺑﺪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ
ﻓﺮﻳﺎد اﻳﻦ ﻏﻤﺨﺎﻧﻪ ﺧﺎﻣﻮﺷﻰ ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ
ﻓﺮﻫﺎد اﻳﻦ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺑﻰ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ
ﻣﺎ ﻣﺎ وارﺛﺎن دردﻫﺎی ﺑﻴﺸﻤﺎرﻳﻢ
ﻣﺎ ﮔﺮﻳﻪ ﮔﻬﺎی ﭼﺸﻤﻬﺎی اﻧﺘﻈﺎرﻳﻢ
ﻣﺎ ﻣﺎ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻰ دور و ﺗﻨﻬﺎ در ﻏﺒﺎرﻳﻢ
ﭼﻴﺰی ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از ﻏﻢ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از ﻫﻢ ﻧﺪارﻳﻢ
ﻣﺎ ﺣﺴﺮﺗِ ﻳﮏ ﺧﻨﺪﻫﻰ دﻧﺒﺎﻟﻬﺪارﻳﻢ
ﻣﺎ ﺧﺴﺘﻪ از اﻳﻦ روزﻫﺎی ﺑﻰ ﻗﺮارﻳﻢ