دﺳﻤﻪ ﺑﻴﺮ ﺗﺎ ﺑﻜﻪ ﮔﻞ دو ﺗﻞ ﺣﺸﮏ دار درد
ﺗﻮ ﭼﻰ ﻣﻴﻞ زﻧﻪ ﻣﻨﻪ ﭼﻰ ﺧﻰ د رﮔﻴﺎم ﺑﮕﺮد
دﺳﺘﻢ رو ﺑﮕﻴﺮ ﺗﺎ ﮔﻞ ﻫﺎ ﺑﺸﻜﻔﻦ در ﺗﻦ ﺧﺸﮏ درﺧﺖ درد
ﺗﻮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻴﻞ زﻧﺪه ﻣﻮﻧﺪن ﭼﻮن ﺧﻮن در رﮔﻬﺎم ﺑﮕﺮد
ﺷﻮ ﺑﻴﺎر ﺗﺎ ﺳﺮ ﺑﻨﻴﻢ زار ﺑﺰﻧﻴﻢ ﺳﻴﺮ ﺑﮕﺮﻳﻮام
ره ﺑﻮﻧﻢ رو رود ﺧﻰ وار ﭼﻴﻦ ﭼﺸﻴﺎم
ﺷﺎﻧﻪ ات را ﺑﻴﺎور ﺗﺎ ﺳﺮم را روی آن ﺑﮕﺬارم و دل ﺳﻴﺮی ﮔﺮﻳﻪ ﻛﻨﻢ
و از ﭼﻨﮕﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ام ﺑﺮاﻳﺖ رودی از ﺧﻮن راه ﺑﻨﺪازم
ﺑﺎری ﺑﺮف وزﻳﻪ ﺑﺎد ﺑﺎد ﺑﻰ رﺣﻢ ﻃﻮﻓﺎﻧﻰ
ﺷﻞ ﺷﻜﺖ ﻣﻴﺰﻧﻢ زار ﺳﺮ رﻳﺎ ﺳﺮﮔﺮدوﻧﻰ
ﺑﺮف ﺑﺎرﻳﺪه ﺑﺎد وزﻳﺪن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎد ﺑﻰ رﺣﻢ و ﻃﻮﻓﺎﻧﻰ
ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﺮه راه ﻫﺎی ﺑﻰ ﻧﺎم و ﻧﺸﻮن زاری ﻣﻴﻜﻨﻢ
ﮔﺮﻣﻪ دﺳﺖ ﻳﺎدﮔﺎری ﺗﺶ و ﺗﺸﮕﺎﻳﺎ ﻗﻴﻴﻤﻪ
ﻣﺨﻤﻞ ﺻﻮت داد ﻧﺸﻮﻧﻰ ﭘﻴﻮﻧﻰ ﺗﻮﻧﻮ ﻧﺴﻴﻤﻪ
ﮔﺮﻣﺎی دﺳﺘﺎت ﻳﺎدﮔﺎره آﺗﺸﮕﺎﻫﺎی ﻗﺪﻳﻤﻴﻪ
ﻣﺨﻤﻞ ﺻﺪاﻳﺖ (ﻴﺎ ﺻﺒﺤ) ﻧﺸﻮﻧﻪ ی ﭘﻴﻮﻧﺪه ﺗﻮ و ﻧﺴﻴﻤﻪ
ﻧﻪ د دل آز ﻧﻪ د ﻟﺎر ﺟﻮ ﻧﻪ د ﭘﺎﻳﺎم ﺗﻮو رﺗﻦ
دﺳﻤﻪ ﺑﻴﺮ و ﺑﻮﺣﻮ ﺳﻴﻢ ﺑﻴﺖ ﻛﻮﭼﻪ ﺗﺎ ﺑﻴﻨﻢ ﺧﻮو رﺗﻦ
ﻧﻪ ﺗﻮاﻧﻰ در دل دارم ﻧﻪ ﺟﺎﻧﻰ در ﺑﺪن ﻧﻪ در ﭘﺎﻫﺎم ﺗﻮان راه رﻓﺘﻦ دارم
دﺳﺘﻤﻮ ﺑﮕﻴﺮ و ﺑﺮاﻳﻢ ﺑﻴﺖ ﻛﻮچ ﻛﺮدن رو ﺑﺨﻮن ﺗﺎ ﺧﻮاب رﻓﺘﻦ رو ﺑﺘﻮﻧﻢ ﺑﺒﻴﻨﻢ