ﻋﻤﺮی ﺑﻪ ﻫﺮ ﻛﻮی و ﮔﺬر ﮔﺸﺘﻢ ﻛﻪ ﭘﻴﺪاﻳﺖ ﻛﻨﻢ
اﻛﻨﻮن ﻛﻪ ﭘﻴﺪا ﻛﺮده ام ﺑﻨﺸﻴﻦ ﺗﻤﺎﺷﺎﻳﺖ ﻛﻨﻢ
اﻟﻤﺎس اﺷﮏ ﺷﻮق را ﺗﺎﺟﻰ ﺑﻪ ﮔﻴﺴﻮﻳﺖ ﻧﻬﻢ
ﮔﻞ ﻫﺎی ﺑﺎغ ﺷﻌﺮ را زﻳﺐ ﺳﺮاﭘﺎﻳﺖ ﻛﻨﻢ
ﺑﻨﺸﻴﻦ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻫﺮ ﻧﻈﺮ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ دل ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺳﺮ
ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺧﻮد را ﻣﺴﺖ ﺗﺮ از روی زﻳﺒﺎﻳﺖ ﻛﻨﻢ
ﺑﻨﺸﻴﻨﻢ و ﺑﻨﺸﺎﻧﻤﺖ آﻧﺴﺎن ﻛﻪ ﺧﻮاﻫﻢ ﺧﻮاﻧﻤﺖ
وﻳﻦ ﺟﺎن ﺑﺮ ﻟﺐ ﻣﺎﻧﺪه را ﻣﻬﻤﺎن ﻟﺒﻬﺎﻳﺖ ﻛﻨﻢ
ﺑﻮﺳﻢ ﺗﻮ را ﺑﺎ ﻫﺮ ﻧﻔﺲ ای ﺑﺨﺖ دور از دﺳﺘﺮس
ورﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮداری ﻛﻪ ﺑﺲ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺗﻤﺎﺷﺎﻳﺖ ﻛﻨﻢ
ﺗﺎ ﻛﻬﻜﺸﺎن ﺗﺎ ﺑﻰ ﻧﺸﺎن ﺑﺎزو ﺑﻪ ﺑﺎزوﻳﺖ دﻫﻢ
ﺑﺎ ﻫﻤﺰﻣﺎﻧﻰ ﻫﻤﺪﻟﻰ ﺟﺎن را ﻫﻢ آواﻳﺖ ﻛﻨﻢ
ای ﻋﻄﺮ و ﻧﻮر ﺗﻮاﻣﺎن ﻳﮏ دم اﮔﺮ ﻳﺎﺑﻢ اﻣﺎن
در ﺷﻌﺮی از رﻧﮕﻴﻦ ﻛﻤﺎن ﺑﺎ ﻧﻮی روﻳﺎﻳﺖ ﻛﻨﻢ
ﺑﺎﻧﻮی روﻳﺎﻫﺎی ﻣﻦ ﺧﻮرﺷﻴﺪ دﻧﻴﺎﻫﺎی ﻣﻦ
اﻣﻴﺪ ﻓﺮداﻫﺎی ﻣﻦ ﺗﺎ ﻛﻰ ﺗﻤﻨﺎﻳﺖ ﻛﻨﻢ