داﺳﺘﺎن از اﻳﻦ ﻗﺮار ﺑﻮد ﻛﻪ زﻳﺎد اﻫﻞ ﺣﺮف ﻧﺒﻮدم
ﺑﺎ رﻓﺘﺎر ﻧﺸﻮن دادم دوﺳﺶ دارم ﻧﮕﻪ ﻣﺮد ﻋﻤﻞ ﻧﺒﻮدم
ﺧﻠﺎﺻﻪ ﺧﻮب درﻧﻴﻮﻣﺪ ازش ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﻧﻴﻮﻣﺪ
ﻛﻞ ﻣﺴﻴﺮو ﻣﻦ رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺘﺶ اون ﻳﻪ ﻗﺪم ﻧﻴﻮﻣﺪ
ﺷﺪه ﺑﻮد ﺣﺮﻳﺺ آﺧﺮاش ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻇﺮﻓﻴﺘﺶ ﺑﻮدم ﺑﺮاش
ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻮدن اوﻧﺎ ﻛﻪ ﺗﻮ رو ﺧﻮدش ﺑﻮدن دو رﻧﮓ ﺑﺮاش
از ﻳﻪ ﺟﺎ ﻓﻬﻤﻴﺪم زﻧﺪه ﺗﺮ ﻫﺮﭼﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﺐ ﻛﻨﻢ ﺑﺮاش
اﻧﻘﺪ ﻏﺮﻗﺶ ﺷﺪم ﻛﻪ وﻗﺘﻰ رﻓﺖ ﻫﻴﭽﻰ از ﺧﻮدم ﻧﺬاﺷﺖ
ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻦ ﺣﺮﻓﺎﻣﻮ ﻣﻴﮕﻢ ﺑﻬﺖ ﺗﻮی ﻫﻤﻴﻦ ﻳﻪ ﺧﻄ
اﺻﻠﺎ از اﻳﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﻴﺸﻢ ﺑﺮات از ﻫﻤﻪ ﻏﺮﻳﺒﻪ ﻫﺎ ﻏﺮﻳﺒﻪ ﺗﺮ