ﺧﻴﺎﺑﻮﻧﺎی اﻳﻦ ﺷﻬﺮ دودی ﺑﻪ ﻳﺎدﺷﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻧﺒﻮدی
ﺑﺒﻴﻨﻰ ﻣﺮدم اﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﻴﺸﻜﻰ ﻫﻴﭽﻰ ﻧﮕﻔﺘﻢ
اون ﺧﻨﺪه ﻫﺎی دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﻰ ﺗﻮ اون ﺻﻮرت ﻣﺎه ﺧﻮاﺳﺘﻨﻰ ﺗﻮ
از ﻳﺎد ﻧﺒﺮدم اﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﻴﺸﻜﻰ ﻫﻴﭽﻰ ﻧﮕﻔﺘﻢ
ﺑﮕﻮ ﻣﮕﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﻮم ﻗﻠﺒﻢ دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻢ
ﺑﮕﻮ واﺳﻪ ﺗﻮ ﺑﺮای اﻳﻦ ﻋﺸﻖ ﭼﻰ ﻛﻢ ﮔﺬاﺷﺘﻢ
ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺪن ﻧﻪ زﺧﻤﻰ ﻛﻪ ﺧﻮردم درد ﻛﻤﻰ ﻧﻴﺴﺖ
ﻋﺸﻘﻢ ﻏﻠﻄ ﺑﻮد ﺑﺰرﮔﺘﺮ از اﻳﻦ دﻳﮕﻪ ﻏﻤﻰ ﻧﻴﺴﺖ
ﻗﺮار دﻧﻴﺎ رﺳﻢ زﻣﻮﻧﻪ ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎره ﺑﻪ ﺑﻰ وﻓﺎﻳﻰ
وﻟﻰ ﻣﻦ و ﺗﻮ ﻗﺮارﻣﻮن ﺑﻮد ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻤﻮﻧﻴﻢ ﺣﺎﻟﺎ ﻛﺠﺎﻳﻰ