ﺗﻜﻮن ﻧﺨﻮر ﻧﺸﻮﻧﻪ ی ﺗﻔﻨﮓ ﻫﺎی ﻧﻘﺮه داغ
ﺗﻜﻮن ﻧﺨﻮر ﭘﺮﻧﺪه ی اﻓﺘﺎده ﺗﻮی ﺑﺎﺗﻠﺎق
ﺗﻮﻳﻰ ﻛﻪ رو ﻧﻘﺎﺑﺘﻢ دوﺑﺎره ﺻﻮرﺗﮏ زدی
ﭼﺠﻮری ﺑﻮﺳﻪ ﻣﻴﺰﻧﻰ ﺑﻪ زﺧﻤﻰ ﻛﻪ ﻧﻤﮏ زدی
ﺗﻮ ﺑﺎغ ﮔﻞ ﻧﺒﻮدی ﻧﻪ ﻧﮕﻮ ﮔﻠﺎب ﻛﺮدﻧﺖ
ﺗﻮ ﻣﺎر ﺑﻮدی ﺑﺎ ﻋﺼﺎ ﻳﻪ ﺷﺐ ﻃﻨﺎب ﻛﺮدﻧﺖ
ﻣﺤﺎﻟﻪ اﻋﺘﻨﺎ ﻛﻨﻢ ﺑﻪ وﻋﺪه ﻫﺎی ﻣﺒﻬﻤﺖ
ﻣﻨﻰ ﻛﻪ ﻣﻄﻤﻦ ﺷﺪم ﺷﻔﺎ ﻧﻤﻴﺪه ﻣﺮﻫﻤﺖ
ﭼﺮا ﻓﺮار ﻣﻴﻜﻨﻰ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﻨﮕﺮ ﻫﺎی ﻧﻮ
ﺑﻪ ﻛﻰ ﻗﺮاره ﻟﻮ ﺑﺪی ﻋﻘﺐ ﻛﺸﻴﺪن ﻣﻨﻮ
اﮔﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﭼﺮاﻏﻰ ﻛﻪ زدن ﺷﻜﺴﺘﻨﺶ ﺗﻮﻳﻰ
اﮔﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺮاﺑﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻮپ ﺑﺴﺘﻨﺶ ﺗﻮﻳﻰ
ﺧﺒﺮ ﺑﺪه ﺑﻪ آﻓﺘﺎب ﻫﻤﻮن ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﺷﺪ
ﺑﻪ زﻳﺮ ذره ﺑﻴﻦ ﻋﺸﻖ ﻳﻜﻰ ﻧﺸﺴﺖ و دود ﺷﺪ
ﺑﮕﻮ ﺑﻪ اون ﻟﺠﻦ ﺧﻮرا ﻛﻪ آﺑﻤﻮن ﻋﻮض ﺷﺪه
ﺑﺒﻴﻦ ﻳﻪ ﺳﻄﻞ ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮد ﻣﺎﻫﻰ آب ﭘﺰ ﺷﺪه