از ﺗﻮ ای دﻧﻴﺎ ﺷﻜﻮه ﻫﺎ دارم در دل ﺗﻨﮕﻢ ﻏﺼﻪ ﻫﺎ دارم
دل ﺑﺮﻳﺪه ام از اﻳﻦ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﻛﻨﺞ ﺧﻠﻮت ﻧﺸﺴﺘﻪ ام
ﺷﻮق ﭘﺮواز دﮔﺮ ﻧﺪارم ﭼﻮ ﻣﺮﻏﻜﻰ ﭘﺮ ﺷﻜﺴﺘﻪ ام
ای ﺧﺪا ﺷﻜﻮه ﻫﺎی ﻣﻦ ﺗﺎرو ﭘﻮد ﻣﺮا ﮔﺮﻓﺖ
ﺑﺲ ﻛﻪ ﻣﻨﺖ ﻛﺸﻴﺪم ﻏﻢ وﺟﻮد ﻣﺮا ﮔﺮﻓﺖ
ﻫﺮﭼﻪ ﮔﺸﺘﻢ زﻣﺎﻧﻪ را زﻳﺮ اﻳﻦ ﮔﻨﺒﺪ ﻛﺒﻮد
ذره ای از ﻣﻬﺮو وﻓﺎ در دل آدﻣﻬﺎ ﻧﺒﻮد
ذره ای از ﻣﻬﺮو وﻓﺎ در دل آدﻣﻬﺎ ﻧﺒﻮد
دل ﺑﺮﻳﺪم از اﻳﻦ ﺟﻤﺎﻋﺖ
ﺑﺮ ﺗﻮ ﻧﻔﺮﻳﻦ ای روزﮔﺎر ﻛﻪ ﭼﻴﺪه ای ﺑﺎل و ﭘﺮم
از ﺟﻔﺎی ﭼﺮخ و ﻓﻠﮏ ﭼﻪ ﻫﺎ اوﻣﺪه ﺑﺮ ﺳﺮم