ﺗﻮ از ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ ای اﻣﺎ ﻣﻦ از دﺳﺖ ﺗﻮ دﻟﮕﻴﺮم
ﺗﻮ ﻫﻢ ﻛﻪ ﻣﻮﻧﺪی ﺑﺎﺷﻰ ﻣﻦ از ﺗﻘﺪﻳﺮ ﺗﻮ ﻣﻴﺮم
ﺗﻮ از ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ ای و ﻣﻦ ﺗﻮ اﻳﻦ ﻏﻢ ﺧﻮﻧﻪ ﻏﻤﮕﻴﻨﻢ
دارم ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻧﻔﺮت رو ﺗﻮ ﭼﺸﻤﺎی ﺗﻮ ﻣﻴﺒﻴﻨﻢ
ﺗﻮ از ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ ای اﻣﺎ ﻣﻦ از ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺪن ﺧﺴﺘﻪ
ﭼﺮا ﻫﻢ ﭘﺎی ﻫﻢ ﭘﺎﺷﻴﻤﺘﻮ اﻳﻦ راﻫﻰ ﻛﻪ ﺑﻦ ﺑﺴﺘﻪ
ﺑﻤﻮﻧﻢ ﻫﻤﺴﻔﺮ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺣﻖ ﺗﻮ ﺟﻔﺎ ﻣﻴﺸﻪ
ﺑﺮم ﭘﺸﺖ ﻏﺮور ﻣﻦ از اﻳﻦ رﺳﻮاﻳﻰ ﺗﺎ ﻣﻴﺸﻪ
ﮔﺬﺷﺖ از ﻣﺎ ﻛﻪ اﻳﻦ راﻫﻮ ﺑﺘﻮﻧﻴﻢ ﺑﺎز ﺑﺮﮔﺮدﻳﻢ
ﻳﻪ ﺣﺮف ﻣﺸﺘﺮک ﻣﻮﻧﺪه ﺑﺮای ﻫﻤﺪﻳﮕﻪ دردﻳﻢ
ﭘﺮ از اﻧﺪوه روزاﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ زﻧﺪﮔﻰ ﻛﺮدی
ﺗﻮ اﻳﻦ ﺑﻐﺾ ﻧﻔﺲ ﮔﻴﺮو ﺗﻮ ﺳﻴﻨﻢ ﺧﻮﻧﮕﻰ ﻛﺮدی
دﻳﮕﻪ ﺗﻤﻮﻣﺶ ﻛﻦ ای درد ﻧﺎﺧﻮﻧﺪه
ﻓﻜﺮم دﻟﻢ روﺣﻢ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﺟﺎﻣﻮﻧﺪه
دﻳﮕﻪ ﺗﻤﻮﻣﺶ ﻛﻦ ﺗﺎ ﻧﺎی رﻓﺘﻦ ﻫﺴﺖ
ﺗﺎ ﻓﺮﺳﺖ ﭘﺮواز ﭘﻴﺶ ﺗﻮ و ﻣﻦ ﻫﺴﺖ